Het nijvere dal

In dit nummer een uitgebreid interview met Tina Zwoferink van EuroMouldings. Het bedrijf produceert zo’n zeventig miljoen jerrycans en flessen per jaar die, veelal afgevuld met smeermiddelen, de hele wereld over gaan. Vanuit Nijverdal.

Ik weet dat ik de Nijverdalse ondernemers op hun tenen trap maar Nijverdal associeer je als de poort naar Zwolle, via een tunnel zodat je lekker kunt doorrijden en niets ziet van Nijverdal. Of Nijverdal, als startpunt voor een helse marteling per rijwiel over de Holterberg, waar de korhoender maar niet echt wil gedijen. En een Nijverdal met die lange muur van de textielfabriek van Nijverdal-Ten Cate, waarvoor in 1836 door Thomas Ainsworth de basis werd gelegd. Sterker nog: hij bouwde in het dal van de Regge een compleet dorp om de textielfabrieken van wevers te voorzien. “Waar voor twee jaren slechts kale heide bestond, verheft zich thans het belangrijke Nijverdal als een oasis in de woestijn”, jubelde Willem de Clerq van de Nederlandse Handelsmaatschappij destijds.

Een ‘woestijn van zanderige belten afgewisseld met moerassige gronden tussen de rivier en de heuvelrug waarop heide en gras groeide’ is het al lang niet meer. Wel een plek met dynamiek en bedrijvigheid. Op ’t Lochter rijgen de aansprekende bedrijven zich aan elkaar. Namen noemen is andere namen niet noemen en dan zouden we ondernemers te kort doen.

Nijverdal ligt op de grens met Salland en is een Twentse plaats met dezelfde Twentse problemen: heel hard werken maar wel met het hoofd een beetje tussen de schouders. Niet al teveel opvallen, want bescheidenheid is hier een deugd. En zoals altijd: personeel is lastig te vinden. Ook hoger geschoolde mensen ondanks het feit dat de hightech alom aanwezig is.

Nijverdal doet niet alleen zijn naam eer aan, maar heeft alle recht om zichzelf op de borst te kloppen. Dat geldt voor heel veel plaatsen in Twente waar ambacht en hoogwaardige technologie en wetenschap zich moeiteloos laten combineren. Maar nog altijd wordt het te weinig opgemerkt door de buitenstaander. Daarom heb ik een tip: pak eens de fiets en nu niet om over de Sallandse Heuvelrug te ploeteren, maar rij eens over ’t Lochter en denk bij jezelf: hoe is het mogelijk dat hier zoveel bedrijvigheid is, waar je nooit van hebt gehoord.

Daarna mag u dan door naar restaurant De Sallandse Berg om na het appelgebak alsnog de Holterberg op te rijden. Met de fiets achterop de auto…