Het eigenwijze optimisme van Edwin Asveld
“Plan B is kiek’n wat ’t wordt”
Met de aankoop van de Hengelose kantoorkolos waarin Essent jarenlang huisde, verbaasde Edwin Asveld, directeur-eigenaar van TransHeroes, vriend en vijand. Toch past het naadloos in de enerzijds doordachte, anderzijds avontuurlijke investeringsdrang van de Boekelose ondernemer, die zichzelf als ‘vrij eigenwijs’ omschrijft. Niettemin is hij succesvol. “Iemand zei tegen me dat ik een Pipi Langkous ben: ‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan’.” Over slapeloze nachten en optimisme.
DSTRCT/74 is de ultra-kekke naam van het kantoorpand aan de Wegtersweg. Het karakteristieke gebouw stond meer dan tien jaar grotendeels leeg nadat Essent verkocht werd aan de Duitse energiegigant RWE. Slechts dochter Enexis bleef een deel van het pand huren. De investeringsmaatschappij lukte het niet om het vastgoed weer gevuld te krijgen. Tot Edwin Asveld zich meldde.
Asveld heeft, nog voor zijn veertigste, al een stevige carrière met hard
werken achter zich. Geboren in Boekelo en opgegroeid in Enschede kreeg
hij dat van zijn ouders met de paplepel ingegoten. “Mijn vader was politieagent
maar deed er van alles naast. Een druk baasje. Mijn moeder was apothekersassistente.
De gezamenlijke passie was auto’s. Mijn vader handelde er een beetje in.”
Die passie bracht Asveld (36) naar de chique autoschool IVA in Driebergen.
“Ja, daar leer je normen en waarden. Als je ongeschoren de klas in kwam
kon je vertrekken.” Een frustratie die hij met zijn huidige gecoiffeerde
baardje heeft afgeworpen.
Na de opleiding werkt hij bij twee grote Twentse dealerbedrijven. Het bevalt hem niet: “Mensen die in de showroom kwamen hadden één uitvoering voor ogen. Daar wisten ze dan ook álles van; allemaal uitgezocht op internet. Als verkoper ken je de kleine details van ieder model niet. Je bent dan alleen een taxateur die de inruilwaarde bepaalt, je had geen functie meer. Dat strookt niet met mijn ambities.”
Aandeelhouder
Op zijn 21e overlijdt zijn moeder. “Ze was al langer ziek. Hoe naar ook, maar haar overlijden heeft mij positief gevormd. In die zin dat je niets moet uitstellen; je moet het nu doen.” Het is min of meer zijn levensmotto geworden; als Asveld een kans ziet, laat hij die niet snel zich ontglippen. Dat bewijst hij als hij de overstap maakt naar het bedrijf van zijn schoonvader Paul Beuting die expediteur is naar het Iberische schiereiland. “Hij was met zijn bedrijf BTA een nichespeler doordat hij zich concentreerde op Portugal en Spanje. Daar heeft hij naam mee gemaakt.” In 2005 stapt hij BTA binnen en begint op de planning: “Ik had meteen door dat het mij paste. Het is een spelletje, je koopt en verkoopt vracht. We werkten toen al met transporteurs uit die landen, hadden altijd de juiste lading en de juiste tarieven.” In 2008 begon het te kriebelen bij Asveld: “Ik wilde meer, maar ik kon wel de zaken maar niet de zaak overnemen, zei mijn schoonvader. Dat wilde ik niet. Uiteindelijk ben ik samen met mijn vrouw in 2010 toch voor een derde aandeelhouder geworden.”
Slapeloze nachten
Het bedrijf verhuist op zijn initiatief naar de Marssteden. “Omdat de hypotheek even hoog was als de huur van het pand waarin we zaten. Ik had dat allemaal uitgezocht en dat pand op eigen risico gekocht.” De volgende stap is de overname van de Rijssense logistiek dienstverlener Transport Team Salland, kortweg TTS. “Heb ik ook op eigen houtje gedaan. Mijn schoonvader vroeg me of ik nog schoenen aan had of er al naast liep… Maar ik zag het als een goede partij: ze waren specialist op Oost-Europa en de douane-afhandeling was een belangrijke tak van TTS. In 2013 heb ik het gekocht en in 2014 begon het gedonder met Poetin.…” Het is het jaar van de annexatie van de Krim en het neerstorten van de MH17. De relatie tussen de EU en Rusland komt op gespannen voet te staan en dat heeft gevolgen voor de handelsbetrekkingen. “Terwijl voor TTS Rusland juist een belangrijk land was. Ik slaap normaal prima, maar toen heb ik wel wat nachten wakker gelegen en ben een paar kilo lichter geworden.” Asveld verdeelt zijn aandacht over de twee bedrijven op twee verschillende locaties. “Dat bleek geen optimale situatie. TTS deed ook warehousing; een belangrijke activiteit met het meest tastbare stukje logistieke dienstverlening. De warehousing was erg afhankelijk van één productgroep. Het liep allemaal niet zoals ik wilde in 2014.”
Nuchtere Tukkers
Desondanks slaagt hij erin de resultaten te verbeteren en dan gaat het snel: in 2016 begint hij met een koeriersdienst onder de naam TransUrgent en in 2017 openen ze een IATA aangesloten luchtvrachtkantoor “Als je luchtvracht doet, moet je ook zeevracht kunnen aanbieden. En railvervoer, in ons geval naar China via de nieuwe Zijderoute. Ondernemers hebben dan keus: of snel en duur via de lucht, goedkoop en langzaam met de boot of er tussenin: per trein.” In 2018 denkt Edwin Asveld na over meer efficiency. “We waren een internationale dienstverlener met lucht- en zeevracht voor internationale klanten. Alle modaliteiten konden we bieden. Ja, natuurlijk ook met vrachtwagens naar Portugal en Spanje en Oost-Europa. Warehousing was belangrijk maar de truckingkosten om goederen te vervoeren naar ons warehouse in Rijssen waren te hoog.”
Conform zijn karakter onderzoekt Asveld alle mogelijkheden: een eigen hal op XL Businesspark wordt te duur en hij vindt verder geen geschikt pand in Almelo, Hengelo of Enschede. In 2018 manoeuvreert hij met TTS in tegengestelde richting: hij stoot warehousing af dat als zelfstandige tak verder gaat met Leverink Transport in Rijssen; de hal verkoopt hij aan Voortman Staal. Een jaar daarvoor al waren BTA en TTS samengevoegd om verder te gaan onder de naam TransHeroes met als subtitel Smart Logistics Provider. Het expeditiebedrijf koestert de van oudsher nauwe relaties met Oost-Europa en Portugal en Spanje, maar verzorgt ook de import vanuit China en regelt transport naar elke uithoek van de wereld. Met dertig medewerkers heeft TransHeroes een brede en gevarieerde internationale klantenkring. Edwin Asveld: “Over het algemeen groot MKB maar er is ook een eenpitter die bijvoorbeeld vier pallets wijn laat vervoeren. We laden wekelijks tien tot twaalf trailers met laminaat vanuit Duitsland naar Spanje, halen keramiek uit China en tegels uit Portugal. Het succes van TransHeroes? We komen afspraken na, zijn servicegericht en communicatief sterk. We kunnen alles: van zee en lucht en trein, wegtransport en douane-afhandeling. In het westen vinden ze het prettig om met die nuchtere Tukkers, die doen wat ze beloven, te werken. En we zijn flexibel omdat we niet afhankelijk zijn van één transporteur. Als Piet niet kan, kan Jan wel.”
Vreemd genoeg is TransHeroes in Twente nauwelijks bekend, realiseert ook Asveld zich: “Nee, grote naamsbekendheid hebben we hier niet. Onze meeste klanten komen uit het westen en zuiden. Hoe dat komt? Twente heeft relatief veel transportbedrijven en er zijn ondernemers die liever met een transporteur werken met een eigen expeditie afdeling. Wij hebben geen eigen trucks rijden waar onze naam groot op staat maar concentreren ons volledig op expeditie.”
Het gaafste kantoorpand van Twente
“De enige binding met Rijssen was de warehousing. Toen we dat hadden afgestoten ben ik op zoek gegaan naar een kantoorpand. Alles wat ik heb bekeken voldeed niet. Zelf hadden we zo’n 700 vierkante meter nodig, de rest wilde ik verhuren. Maar veel panden hebben te weinig parkeerplaatsen. Dat was geen optie.” Dan loopt hij tegen het Essent-gebouw aan de Wegtersweg aan. Het voldeed aan zijn wensen: volop ruimte, parkeerplekken, een opvallende architectuur. Kortom, Asveld sloeg aan het rekenen, zocht alles tot de bodem uit en werd uiteindelijk enthousiast. Hij kocht het gebouw en vestigde zijn eigen bedrijf op de vierde etage. Andere bewoners zijn inmiddels brand identity-expert RGN en toiletrenovatie specialist Toletto opent er eind dit jaar haar hoofdkantoor. Het moet het gaafste kantoorpand van Twente worden, zo belooft Edwin Asveld. En het moet gezegd, hij is goed op weg. Het eigen kantoor van TransHeroes is een showcase: buitengewoon fraai en smaakvol ingericht. Ook de entree van het pand heeft een opmerkelijke metamorfose ondergaan waarbij de markante trap een eyecatcher van formaat is. Een idee van bevriend architect Wouter Zwerink van VDNDP Bouwingenieurs. De trap leidt naar het restaurant en het nog te realiseren dakterras. Ook op andere punten moet nog geïnvesteerd worden om het geheel kantoor-fähig te maken. Maar over parkeerplaatsen geen zorgen: er kunnen 198 auto’s worden gestald.
Eigenwijs en optimistisch
“Ik ben geen vastgoedman, maar als ik iets mooi vind, vinden anderen het vast ook mooi. Zo pak ik het aan”, verklaart Asveld zijn strategie. Met één ding had hij in die strategie echter geen rekening gehouden toen hij de koopakte ondertekende: de corona-crisis die hem op twee manieren raakt: zowel wat TransHeroes betreft als de verhuur van de kantoorruimte. “April was een slechte maand voor TransHeroes maar afgelopen juni ging het de goede kant op en juli is weer iets beter. We zijn hier in september vorig jaar ingetrokken. Voor DSTRCT/74 hadden we visuals gemaakt. Zo vet dat je hier wel wílde huren. We hebben ook veel huuraanbiedingen gedaan. Toen kwam corona en niemand durfde meer een handtekening te zetten. Tja, met dit scenario had natuurlijk niemand rekening gehouden. Heel irritant want we hadden in januari, februari alles op de rit en toen sloeg het in maart ineens om.”
Financieel heeft hij nog niet benauwd. Er is een oorlogskas en het toenemend aantal thuiswerkers c.q. de dalende vraag naar kantoormeters ziet hij vooralsnog niet als bedreiging. Want Asveld combineert nu eenmaal zijn eigenwijze houding met optimisme. “Nou ja, als ik dit had geweten had ik gewacht met de koop. Had ik waarschijnlijk ook een betere prijs gekregen… Het enige wat ik kan doen is hier een supermooi kantoor aanbieden. Met alle faciliteiten, tailormade kantoorruimtes, een prachtig werkcafé en dakterras. Onderscheidend vermogen creëren. Nee, ik heb geen plan B. Ja, mijn plan B is kiek’n wat ’t wordt. Maar ik heb me niet tien jaar voor niets uit de naad gewerkt. Het initiële uitgangspunt is iets anders geworden en toch blijf ik positief. Slapeloze nachten? Ja, van mijn pasgeboren zoon. Maar op zakelijk gebied niet. Ik maak mij niet druk over dingen waar ik geen invloed op kan uitoefenen. Maar ik heb hier vertrouwen in, binnen twee jaar zit DSTRCT/74 vol.”
Tekst: Erwin Gevers
Fotografie: Frank Visschedijk
