Edwin Vlieg van Moneybird

“De concurrentie hobbelt achter ons aan"

Met de introductie van een eigen betaalrekening en betaalkaart zet Moneybird de volgende stap in de wereld van de financiële dienstverlening. Een op het eerste gezicht opmerkelijke stap; Moneybird afficheerde zich immers tot nu toe als ontwerper en aanbieder van een slim onlineboekhoudsysteem. Toch gaan de ambities verder. Een gesprek met co-founder en CEO Edwin Vlieg. Over een hippe startup en dwarsfluit spelen.

Het jaar 2008. Op een appartement boven een supermarkt in Roombeek beoefent Edwin Vlieg een klassiek instrument: de dwarsfluit. Hij speelt in het Studenten Harmonie Orkest Twente dat niet alleen een voedingsbodem is voor muzikaal talent. “Je leerde er ook organiseren. Omdat het een studentenclub is, wisselt het bestuur regelmatig, er werden reizen geregeld, zelfs tot in China, en het was ook belangrijk dat de neuzen dezelfde kant opstonden. En bovendien zat één van de medeoprichters van Moneybird ook bij het orkest.”

Jong ondernemer

Nog verder terug in de tijd, jaren tachtig. Vlieg groeit op in Apeldoorn, vader was techneut en werkte als installatieadviseur. Moeder thuis en een jongere broer en zus. Een doorsneegezin waar Edwin Vlieg zijn talenten op digitaal terrein etaleert. Op het atheneum wordt die interesse aangewakkerd en wordt hij al jong ondernemer: “Mijn moeder moest mee naar de Kamer van Koophandel voor de inschrijving. Ik was daar zelf nog te jong voor. Als zzp’er bouwde ik websites en deed programmeerwerk. Op mijn achttiende ging ik naar de UT om informatica te studeren.” Daar komt uiteindelijk alles samen: “Ik deed naast de studie ook nog steeds klusjes. Maar er moesten ook facturen worden verstuurd: voor webhosting, domeinregistratie et cetera. Vervelend werk dus bouwde ik zelf een applicatie om dat te automatiseren.” Op de studentenkamer komen ook Joost Diepenmaat en Berend van Bruijnsvoort. Gedrieën ontwikkelen ze Moneybird. “Niet dat er op dat moment nog geen factuurpakketten waren. Maar ze waren niet gebruiksvriendelijk. Een Amerikaans pakket kwam in de buurt van wat wij voor ogen hadden. Dat is wel een bron van inspiratie geweest.” De eerste versie van Moneybird die in 2008 wordt gepresenteerd, slaat aan: “We hadden een redelijk netwerk met andere freelancers. Die waren enthousiast over het systeem omdat het tijd bespaarde. Dat was ze wel een tientje per maand waard. Bovendien rolden er keurige facturen uit: qua opmaak  was het uniek en zag het er professioneel uit. Nog altijd trouwens. Ik pik onze facturen er altijd uit: een eigen stijl die nooit is veranderd: strak, netjes en duidelijk.”

Functionaliteit en kwaliteit

Vanuit de Enschedese flat ontwikkelt zich het droomscenario van ieder startup: het aantal gebruikers groeit en dankzij de nog bescheiden maandelijkse inkomsten uit de abonnementen kan een budget worden gereserveerd om te adverteren via Google. “We kregen er telkens weer nieuwe gebruikers bij omdat zij zagen dat het pakket steeds verder werd verbeterd. Als ze iets misten, of zagen dat iets niet werkte zoals het moest, dan vertelden ze dat ons. Dat leidde vervolgens weer tot goede reviews en meer functionaliteit en kwaliteit”, aldus Edwin Vlieg: “En wat heel belangrijk was: de gebruikers begrepen gelijk hoe het werkte en kregen plezier in het maken van facturen. Dat was trouwens ook de eerste slogan: Plezier in je factuur. Veel ondernemers maakten destijds nog hun rekeningen in Word of Excel maar dat kostte veel meer tijd. En Excel is best ingewikkeld terwijl wij een gebruiksvriendelijk alternatief boden.”

Keerpunt

In de periode 2014/2015 staan de oprichters op een keerpunt. Medeoprichter Van Bruijnsvoort neemt afscheid en doet zijn aandelen over aan Vlieg en Diepenmaat. “We waren vijf jaar bezig en de vraag kwam of we door zouden gaan met Moneybird of het bedrijfsleven in zouden gaan. Maar onze klanten bleven met nieuwe vragen komen waardoor het pakket bleef groeien. Bovendien liep de marketingmachine goed en het belangrijkste: wij hadden nog zoveel ideeën om klanten te helpen met hun boekhouding. En zo lang het nog leuk bleef waarom zouden we er dan mee stoppen. En ja, het is nog steeds leuk.”

Doen wat je belooft

De hippe startup is anno 2023 nog altijd hip maar zeker geen startup meer. Met 300.000 gebruikers en 52 medewerkers heeft de Enschedese onderneming zich stevig gevestigd tussen de grote aanbieders van e-boekhoudpakketten. De budgetten zijn navenant gegroeid. Deels valt het te verklaren door de mentaliteit in het kantoor aan de Moutlaan, op een steenworp van de flat waar het allemaal begon. “Het is een mentaliteit die past bij deze regio: doen wat je belooft. Dat is het uitgangspunt. In de Randstad beginnen startups eerst met de marketing en pas daarna gaat de aandacht uit naar het product of de dienst, de kwaliteit en betrouwbaarheid. Wij deden dat precies andersom, tevreden klanten is prioriteit. Kijk, we zijn geen Exact of ander administratief systeem: dat is gemaakt voor de grote administratiekantoren, de accountants. Het leuke van Moneybird is dat het voor de ondernemer zelf is gemaakt. Zzp’ers, mkb’ers; bedrijven die nu zelf eenvoudig hun boekhouding kunnen doen, facturen aanmaken en daar veel meer plezier in hebben. Geen jaaraangiftes, dat is het domein van de boekhouder nog altijd. Trouwens, het succes van Moneybird is juist dat we het vanaf de start bestemd hebben voor de ondernemer zelf. Als er een accountant aan te pas was gekomen, had het er veel anders uitgezien. Dan waren er allerlei boekhoudkundige regels op tafel gekomen in plaats van de vraag: waar helpen we die ondernemer mee. Dat is de rode draad, ondernemers echt helpen met hun boekhouding. Daar bouwen we mooie dingen voor en als ze dat voelen als ze klant worden, dan krijg je dat vliegwiel aan het draaien en creëer je nieuwe kansen. Waar het uiteindelijk op aan komt is welke waarde je levert aan je klant. En onze klant is heel blij met wat we voor hem doen: software maken waar hij tijd mee bespaart. Dat is een waarde die je vertegenwoordigt in de samenleving. Dat doen we op een manier die zo prettig mogelijk is: een maatstaf die we ons zelf hebben opgelegd.”

Vrijheid

De frisse blik van de directie slaat ook neer op de sfeer. Het welzijn van de medewerkers wordt belangrijk gevonden, er wordt gewerkt van 8 tot 5 en overuren worden niet gemaakt en dus ook niet uitbetaald. Mochten er wel extra uren zijn gemaakt dan kunnen die later worden gebruikt. Er is veel vrijheid, zegt Edwin Vlieg: “Je hebt hier de tijd om inspiratie op te doen en we geven ook verantwoordelijkheid. Maar er is wel een strategie en een structuur en we maken natuurlijk ook keuzes. Voor nieuwe projecten zetten we teams op van drie tot vier mensen, die dat project binnen een bepaalde termijn realiseren. Je weet wie waar aan werkt en iedereen weet wat het doel is. We rijden met elkaar op dezelfde snelweg maar er is wel een vangrail om met elkaar de goede kant uit te gaan. Anders wordt het een chaos.”

Frustraties

Op de markt voor boekhoudsoftware is Moneybird weliswaar niet meer de enige aanbieder. “Maar de concurrentie hobbelt achter ons aan”, constateert Vlieg nuchter. Immers, Moneybird kondigde eind vorig jaar de introductie aan van een eigen betaalpas en betaalrekening. Een platform dat samen met een andere ‘boy wonder’ in de digitale financiële wereld, betaaldienstenbedrijf Adyen, werd opgezet. “We hebben goede relaties met de grote Nederlandse banken maar dat leverde toch ook kleine frustraties op: soms moet je een dag of wel drie dagen wachten tot er een betaling binnen is en wil je een betaling klaarzetten dan moet er van alles gebeuren. Ondernemers kwamen vervolgens daarover bij ons met vragen en frustraties: wat is mijn saldo, waar blijven de transacties, er is weer een storing. Niet ideaal voor een ondernemer. We zijn daarom ook al jaren geleden begonnen met onderzoek of we zelf bankrekeningen konden aanbieden. Maar dan moet je een vergunning hebben en een enorme zak geld meebrengen. Dan word je een ander bedrijf en daar hadden we geen zin in. Maar we zagen wel steeds meer partijen die wel de licenties hadden en een platform. Zo zijn we bij Adyen gekomen. Met Adyen bieden wij nu een betaalrekening aan waar je geld binnenkomt en betalingen kunt doen. Het staat dan gelijk in je boekhouding, geen wachttijden of weekends en vertragingen. En met onze eigen betaalpas waarmee je in de winkel aankopen kunt doen.” De frustraties van de gebruikers dat hun betalingen en saldi niet actueel zijn, zijn nu voorbij. Tot grote tevredenheid van de klanten van Moneybird, zegt hij: “We hebben inmiddels de interesse van duizenden klanten en een wachtlijst…”

Stabiele basis

De vraag is wat de volgende fase is en welke ambities er zijn. Vlieg: “Belangrijk is voor komend jaar dat we nadrukkelijker willen laten zien wat voor mooie dingen we hier doen. Toen we begonnen waren we een digitaal factureersysteem. Dat zijn we al lang niet meer: we bieden nu veel meer. Er komt nu een technisch directeur bij en een directeur marketing. Daarmee ontstaat een stabiele basis. Het is altijd pionieren geweest voor Joost en mij. Maar je moet je afvragen of het wel gezond is om met meer dan 300.000 gebruikers, 52 medewerkers en tien miljoen omzet met z’n tweeën aan het roer te staan. Zeker, ik kijk met nostalgie naar die begintijd dat je uit de kroeg kwam en een telefoontje kreeg van een klant dat er iets mis was. En dan loste je dat ’s nachts nog op. Heimwee? Ja, maar als ik zie wat er nu staat, een mooi bedrijf met mooie mensen die graag voor Moneybird werken. Iedere fase is mooi, net als die waar we nu inzitten.” Ook daarom worden gretige partijen buiten de deur gehouden: “Ze melden zich wel maar als je het dan verkocht hebt, wat ga je dan doen? Weer een soort Moneybird beginnen? Dat kunnen we net zo goed met deze onderneming verder.”

Tot slot is de vraag of de dwarsfluit al roestig wordt. “Nou, met een gezin met twee kleine kinderen is er niet veel tijd meer over om te spelen. Maar weet je wat het is met muziek maken: het laat zien dat je alles kunt leren door het veel te doen. In een orkest spelen alleen maar solisten en allemaal beheersen ze een instrument. Dat is hier ook zo: iedereen heeft hier de ambitie om zijn eigen instrument te beheersen. Maar alles hangt af van de dirigent om te zorgen dat iedereen goed samenspeelt.”