Emily Pittman zet in op duurzaamheid, inclusie, diversiteit
Eerste vrouwelijke Grolsch- baas kijkt vooral naar de mens
De kleur groen linkt aan de (beugel)fles, aan de naam van de gewezen eigenaren (De Groen), maar zeker ook aan de transitie naar een duurzame toekomst. Emily Pittman, de nieuwe algemeen directeur uit Nieuw-Zeeland, heeft de schone taak de nieuwe koers van Koninklijke Grolsch vorm te geven. Hoog tijd voor een nadere kennismaking met de eerste vrouwelijke ‘baas’ in de historie van de Enschedese bierbrouwer, die ook inzet op diversiteit, inclusie en menswaardigheid. ‘Ik wil het verschil maken, mijn legacy neerzetten.’
Of ze al een beetje geacclimatiseerd is, na een half jaar in Twente? Emily Pittman – klein van stuk, ontwapenende glimlach – denkt van wel. Zo kan ze de volksaard van de Tukker al heel aardig duiden. “De mensen staan hier met beide voeten op de grond. Hebben geen groot ego, maar wel oog voor elkaar. Hoe noemen jullie dat? Met de voeten in de klei? Haha. ‘Feet in the clay’, dat lijkt erg op elkaar.” Ze schatert het uit, bij de pogingen Nederlandse woorden en zinnetjes uit te spreken. “Wat zeg je nou: noeberschap? Noaberschap? Dat is lastig voor ons, die ‘ch’ of die ‘g’. Maar de betekenis, ja, dat is het mooie van deze streek, van deze cultuur. En dat is ook precies waar ik voor sta.”
Het land van de schapen
Het is geen wonder dat Pittman zich verwant voelt met de regio Twente,
als afkomstige uit het dunbevolkte Nieuw-Zeeland. “Ik kom uit het land
van schapen. Weliswaar uit de grootste stad, Auckland, maar de mentaliteit
hier is te vergelijken met die van dit deel in Nederland: de mensen zijn
vriendelijk en houden van het leven, maar ook van hard werken.” À propos
Nieuw-Zeeland: Pittman merkt dat veel Europeanen haar geboorteland inschatten
als onderdeel van Australië: een stad of een provincie. “En de mensen die
Nieuw-Zeeland als land kennen, beginnen vaak over de kiwi’s, hobbits en
All Blacks. Maar dat klopt ook wel, het zijn zo ongeveer onze belangrijkste
uithangborden.”
All Blacks
The All Blacks: het is de iconische bijnaam van het nationale rugbyteam
van Nieuw-Zeeland, dat tot de mondiale elite behoort, maar al sinds 2015
wacht op een volgende wereldtitel. Pittman is fan, en een fanatieke ook.
“Ik ben opgegroeid met de All Blacks, heb interlands bezocht, het zijn
mijn helden, ik volg ze, heb weleens gehuild bij een nederlaag, zo diep
zit die emotionele connectie.” De beleving lijkt enigszins op wat zich
in de Grolsch Veste afspeelt, tijdens en rondom wedstrijden van FC Twente.
“Ze zijn daar fanatiek, hé! En trots! Mooi! Ik ben wel in het stadion geweest,
nog niet bij een wedstrijd, maar dat zal niet lang meer duren. Ik houd
van sportbeleving, van de ‘vibe’ in een stadion, en weet dat de gemiddelde
bieromzet bij FC Twente het grootst is van alle stadions in Nederland.
Ook goed om te weten.”
Geen verassing
Emily Pittman en (Grolsch-)bier, het is sinds 1 september 2023 een
vloeiende twee-eenheid. Na zes jaar als directeur strategie en algemeen
directeur bij Unilever te hebben gewerkt, met als standplaats de Ierse
hoofdstad Dublin en daarvoor acht jaar bij Coca Cola in onder meer Londen,
kwam de overstap naar Asahi, waaronder Grolsch tegenwoordig valt, voor
de buitenwereld misschien als een verrassing, maar niet zozeer voor haarzelf.
“Ik ben niet iemand die haar leven of loopbaan uitstippelt, ik zie wel
wat er op mijn pad komt”, zegt ze. “Bij Unilever had ik het gevoel dat
ik mijn doelen had bereikt, mijn legacy neergezet. In een enerverende tijd,
met de Brexit en de corona-pandemie als grote uitdagingen. Daar zijn we
goed doorheen gekomen.”
Nauwelijks geld voor eten
Haar bestuursstijl kenmerkt zich door menselijkheid, duidelijkheid,
hard werken, samenhang en eenvoud. Ze ontleent die waarden grotendeels
aan haar jeugd. “Mijn vader had, samen met zijn broer, een familiebedrijf
in vorkheftrucks. Ik hielp mee en zag van dichtbij hoe successen en tegenvallers
elkaar afwisselden, zoals dat bij veel bedrijven gaat. Er zijn tijden geweest
dat we nauwelijks geld hadden om eten te halen bij de supermarkt, dat ik
droomde van een vliegreis naar Australië, zonder dat het op dat moment
realistisch was. Maar we bleven hard werken, mijn vader voorop. Als familie
voelden wij ons niet te groot om zelf de vloeren te dweilen, ego’s telden
niet, we bleven nederig, maar ook positief. Mijn vader nam altijd zijn
verantwoordelijkheid, zeker voor zijn medewerkers en de community om hem
heen.”
Inclusieve cultuur kweken
Het maakt Emily Pittman mede tot de sterke vrouw die ze anno 2024 is:
iemand die zich nergens te groot voor voelt, maar wel een duidelijke mening
heeft over de koers van een bedrijf, vaak gestuurd door menselijkheid.
“Ik vind het belangrijk om de mensen in het bedrijf te (leren) kennen.
Van daaruit kan ik processen aansturen en veranderen. Ik ben voor diversiteit,
je hoeft niet allemaal hetzelfde te zijn, of dezelfde denkwijze te hebben.
Soms heb je een conflict nodig om tot een oplossing of duidelijkheid te
komen. Zolang dat op een constructieve manier gaat, is dat prima.” Een
ander speerpunt van Pittman is inclusiviteit. In haar tijd bij Unilever
richtte ze zelfs een netwerk op voor genderdiversiteit. “Veel mensen zijn
vooringenomen als het om dergelijke onderwerpen gaat, dat is nou eenmaal
zo. Als ik harde gesprekken moet voeren om een inclusieve cultuur te kweken,
dan moet dat maar. Zo is het bij Unilever gegaan, en dat was goed. Mijn
insteek is dat iedereen zich thuis moet voelen in de omgeving waarin hij
of zij werkt.”
Symbool
Bij Grolsch zit de Nieuw-Zeelandse nog in een relatieve pioniersfase.
Duidelijk is al wel dat ze geen seconde spijt heeft gehad van haar overstap.
Of ze Grolsch überhaupt kende? “Ja! Van de beugelfles, die wij de ‘swing
top-bottle’ noemen. Die is iconisch, al konden we het merk in Nieuw-Zeeland
niet krijgen, daar dronken we vooral de lokale biersoorten.” Is ze trouwens
zelf liefhebber van een (Grolsch-)biertje? “Jawel hoor, al kan ik het zelf
helaas niet meer drinken door coeliakie. Ik houd het bij de andere varianten,
de alcoholvrije soorten. Mijn man is zeker een groot bierliefhebber, hij
is thuis, naast chef barbecue, de chef-bierproever, haha. Wat mij vooral
aanspreekt in het drinken van een biertje, is het ontspannende karakter
ervan. Je doet het vaak met vrienden of bij een etentje, het staat symbool
voor goede momenten, voor samenkomen. Ga maar na: de mooie momenten in
je leven worden vaak gevierd met een biertje, het liefst natuurlijk met
een Grolsch-biertje. Mits het verantwoord gebeurt, uiteraard.”
‘Groene’ ambities
Net als bij Unilever hoopt Pittman bij Grolsch het verschil te maken.
Intern, maar zeker ook naar buiten toe. Ze beseft in een tijd te leven
dat (grote) bedrijven op de vingers worden gekeken waar het gaat om duurzaamheid
en de ‘groene’ transitie. “Daar moeten we en gaan we vol in mee”, zegt
ze. “We maken al grote stappen. De afgelopen drie jaar hebben we ons CO2
gebruik al met 85 procent weten te reduceren, door ons gasverbruik grotendeels
om te zetten naar duurzame warmte van Twence en over te schakelen op groene
elektriciteit. Ook met circulaire verpakkingen, zoals de topclip voor blikken
en de nieuwe Grolsch-krat die voor 98 procent gemaakt is van oude Grolsch-kratten
én diverse pilots met het transport, werken we hard aan een duurzame toekomst
voor de brouwerij. De ambitie is om in 2030 een volledig klimaatneutrale
brouwerij te hebben en in 2040, samen met onze partner, de hele keten CO2-neutraal
te hebben.”
Onder meer door het toenemende gebruik van zonne-energie. Zo gaat Grolsch vanaf juli voor een lange periode elektriciteit afnemen van verschillende zonneparken. De Nederlandse zonne-energie komt in plaats van Europese windenergie. “Het grootste park, in Voorne aan Zee, krijgt bovendien een nuttige functie van waterberging”, zegt ze. “Zoals we ook met het mede door ons opgestarte, “De Twentse Golf’-project, bijdragen aan het vergroten van de beschikbaarheid van voldoende water in onze thuisregio Twente.”
Meer Grolsch
Over de ‘groene’ issues praat ze veel met overheden, met stakeholders.
“Door begrip te kweken en samen te werken moeten we dit soort uitdagingen
aanpakken en oplossen. Ik wil begrijpen wat de impact is van Grolsch op
de omgeving. We kunnen het niet alleen. We moeten elkaar helpen. Het mooie
van Nederland is, dat er ook daadwerkelijk actie wordt ondernomen. In andere
landen zijn er ook veel toezeggingen, maar komt er in de praktijk vaak
niets terecht.”
Qua bedrijfsvoering ambieert ze simpelweg “dat meer mensen Grolsch gaan drinken. We hebben iets moois, iets smaakvols, maar het kan beter. Tegenwoordig hebben we uiteraard genoeg variaties: een breed aanbod speciaalbieren, alcoholvrij, Radler en een pilsmerk als Peroni, daar zit veel ontwikkeling en diversiteit in. We zijn er dus voor iedereen en dat moeten we nog nadrukkelijker uitdragen. Waarbij we proberen de prijs binnen de perken te houden, ook al is dat een hele uitdaging in tijden van inflatie en (buitenlandse) belastingen. Maar we doen ons best.”
Als vrouw aan het roer
Met een vrouw aan de top gaat Grolsch de toekomst in. “Ik merk dat
mijn ‘vrouw zijn’ een issue is, iedereen vraagt ernaar. Logisch, in deze
industrie zijn er niet veel vrouwen aan het roer, het is een mannenbolwerk.
Daar komt bij dat ik de eerste vrouw in de geschiedenis ben die hier de
leiding heeft. Persoonlijk denk ik dat het vooral voordelen biedt. Ik kijk
misschien op een andere manier naar het bedrijf, naar de toekomst. En mijn
functie is voor mezelf ook een mooi platform om dingen te bereiken.”
Rolverdeling
Over de rolverdeling thuis hoeft niemand zich druk te maken, zegt Pittman.
“Ik houd van mijn gezin, met een man, een dochter van 11 en een zoon van
9, én ik houd van mijn werk. Dat straal ik ook uit. Mijn man, hij is business
manager, en ik verdelen de taken. We wonen in Amstelveen, en doordeweeks
overnacht ik vaak in Twente. Alles gaat in goede harmonie. Ja, we hebben
echt een goede balans gevonden.”
